OW Bohumin

       W Bohuminie pod dowództwem ppłka Iwaszkiewicza znajdował się III batalion 3. Pułku Strzelców Podhalańskich. Był to najbardziej wysunięty na zachód oddział wydzielony utworzony z sił gen. Kustronia, który strzegł mostu na Odrze. Mimo ataków niemieckiej piechoty w pierwszych godzinach wojny, ppłk Iwaszkiewicz zgodnie z rozkazem nie podjął walki. Po natychmiastowym wysadzeniu mostu, nastąpiło zgrupowanie sił polskich i wycofanie się ich w kierunku Jastrzębia i Strumienia. Dotarcie w tamte rejony okazało się bardzo trudne, ze względu na ulokowanie sił nieprzyjaciela. Jednakże okrężnymi drogami polski batalion dotarł do kolana Wisły pod Strumieniem, a następnie wskutek zablokowania drogi na Pszczynę, skierował się na Dziedzice. Dotarcie tych sił 2 września w rejon miasta pomogło w odbiciu mostu zajętego przez wroga. Sytuacja ta chwilowo uratowała północne skrzydło 21. Dywizji Piechoty Górskiej. Również z przygranicznych rejonów [Orłowa, Frysztat, Karwina] została wycofana kompania Obrony Narodowej kpt. J. Szewczyka [202. rez. pp] oraz dywizyjna kompania kolarzy [d-ca ppor K. Radwański].
       W Centralnym Archiwum Wojskowym zachował się meldunek gen. Kustronia [Propozycje organizacyjno-mobilizacyjne], z dnia 29.12.1938r., w którym proponuje wykorzystanie do obrony pozycji Bohumin cztery ciężkie czechosłowackie schrony bojowe - podlegałyby one Grupie Operacyjnej "Bielsko", wchodzącej w skład Armii "Kraków". Przewidywał on już wtedy możliwość obejścia 21. DPG od północy - przez siły wroga - i późniejsze zajęcie Strumienia i Skoczowa, co zagrażałoby tyłom polskich jednostek.
       W październiku 1938r., podczas zajęcia Zaolzia schrony zostały przejęte przez WP. Po zmianie granic, obiekty znajdujące się po wschodniej stronie Odry mogłyby być wykorzystane przeciwko Niemcom. Pierwotnie miały wzmocnić odcinek czechosłowackiej obrony pomiędzy Bohuminem a Trzyńcem.

       Podczas budowy schronom nadano - przez wojsko - nazwy od MO S-2 do MO S-5, przy czym MO oznaczało - Moravská Ostrava, S - srub [obiekt], a na końcu umieszczona była liczba porządkowa. Ze względu na miejsce budowy oraz otoczenie otrzymały także charakterystyczne, pomocnicze nazwy - MO S-2: "U školy" [przy szkole]; MO S-3 "U mlýna" [przy młynie]; MO S-4 "U šedé vily" [przy szarej willi]; MO S-5 Na trati [na linii kolejowej].
       Piąty unikalny obiekt MO S-1, z obrotową wieżą ckm, który miał być usytuowany przy polskiej granicy nad Olzą, nie został wykonany. W czechosłowackich planach obronnych pododcinek "Bohumin" stanowił silny rejon obrony, przegradzający trzy szosy i linię kolejową. Ten pododcinek został zaprojektowany jako pierwszy z granicznych umocnień Czechosłowacji. Typowym uzbrojeniem bohumińskich obiektów była armata ppanc. 47 mm wz. 36, dwa ckm wz. 37 oraz rkm wz. 26 - jako broń pomocnicza. Schrony posiadały rowy diamentowe - chroniące strzelnice przed zasypaniem w wypadku bliskiego trafienia granatem. Fortyfikacje te dysponowały pomieszczeniami bojowymi, technicznymi, socjalnymi oraz izbami żołnierskimi. Komunikacja oparta była na łączności optycznej oraz sieci telefonicznej i telegraficznej.
       Tę pozycję uzupełniono siedmioma czechosłowackimi, lekkimi schronami wz. 37 (tzw. řopíky), które zostały częściowo rozebrane przez Wojsko Polskie w sierpniu 1939r. Powodem takiej decyzji były ustalenia komisji wojskowej, która uznała za nieodpowiedni, materiał użyty do budowy tych schronów. Wynik tej komisji mógł także zadecydować o odrzuceniu propozycji generała Kustronia o wykorzystaniu do obrony czechosłowackich ciężkich schronów bojowych.